आफैंलाई मिटाई मायाँ गर्ने मैं उस्ती
होइनौ बेइमान तिमी भर पर्ने मैं उस्ती
फूल सम्झी शीरमा सजाउँला भन्थे कति
तिम्रै लागि भनि पाउमा झर्ने मैं उस्ती
छेउमै घडा अमृत थियो वास्ता भएन
एकै थोपो बिषको लागि मर्ने मैं उस्ती
हाँसेरै दिन काट्थें होला एक्लै बरु म
कठैबरा यी आँखामा आँशु भर्ने मैं उस्ती
आफैंलाई मिटाई मायाँ गर्ने मैं उस्ती
होइनौ बेइमान तिमी भर पर्ने मैं उस्ती
No comments:
Post a Comment