गजल

छर्यो भन्दै जूनले ज्योति जूनलाई कोहि छर्दैन 

बाँच्छ जो अरुको लागि आफ्नो लागि मर्दैन

सके दिनु तिमीले चाहिँ नसके नदिनु 

राखेर आशा पनि कोहि मायाँ गर्दैन 

तिम्रो मनको तिमी जस्तै राजा म मेरो मनको 

खुशी हुँदा बोल्नु बेखुशीमा भए पर्दैन 

उम्लेको छ मायाँले मुटु जम्मै तिम्रो लागि 

चाहन्छु होस् यस्तै उता हुनेहार त टर्दैन 

छर्यो भन्दै जूनले ज्योति जूनलाई कोहि छर्दैन

बाँच्छ जो अरुको लागि आफ्नो लागि मर्दैन 

कविता

{ झ्याउरे लोकलयमा लेख्ने प्रयास } 

शीर्षक के राख्ने होला ?? 

...................................................
के जादू टुना छ तिमीसँग भनन नढाँटी

बौलाही भएँ म तिमीलाई देखेको दिनदेखि 

पहिलो भेटमै के भन्न सक्थेँ भन्न त खै मैले 

शरम हुन्थ्यो लाजले कठै ढल्छु कि अहिले 

आँखामा आँखा जुधाउन खोज्थ्यौ तिमीले जसरी 

जान्छ कि प्राण झैं गरी मुटु धड्कन्थ्यो बेस्सरी 

मागेको भए दिन्थेँ कि बरु जोबनै हजुर 

चोरेर लग्यौ दिल यो तिमीले भएँ म बेसुर 

जहाँ म जाऊँ देख्दछु तिम्रै तस्बिर हाँसेको 

हाँसेरै मार्ने बिचार हो कि पिरती गाँसेको 

कविता

भुल्दै सम्झिँदै 

म, 

जवाफ खोजिरहेछु 

भुल्नुसँग सम्झनुको 

के नाता रहेछ ?

मैले फालेँ, मेटाएँ

उसको याद आउने चिज 

केहि छैन ,

कहिँ छैन 

साँच्चै भनूँ भने 

देख्नै नचाहेर 

म अलग्गिएं उसबाट । 

हो, त्यहि दिनदेखि 

ऊ मेरो 

सम्झनामा आउँछ 

म बेस्सरी सम्झिदिन्छु 

कति भनेर सवाल नगर 

म आफैं जवाफ खोजिरहेछु ।

रोइदिन्छु , हाँसिदिन्छु 

उसैलाई सम्झेर 

किनकि ,

म उसलाई अब भुल्न चाहन्छु ।

उफ् ! फेरी सोच्छु 

मैले उसलाई भुलेको 

कि सम्झेको ?

के भुल्नु पनि सम्झनु हो र ?

कि सम्झनु चाहिँ

भुल्नु हो ?

म जवाफ खोजिरहेछु ।

गीत

सातै रङ्ग इन्द्रेणीको झैं जीन्दगानी 

कसम त्यो हाँसोको म हुँ दिवानी 

जून जस्तै देखिन्छौ त्यो माथि सगरको

मुस्काउछौ जब पीडा छोपी अधरको

तिमीले हाँसे उजेलिन्छ अँधेरो कुना नि  

कसम त्यो हाँसोको म हुँ दिवानी

फूल राम्रो सबैभन्दा भन्न त भन्छन्

फूल भन्दा नि राम्रो तिम्रै हो मुस्कान 

हाँसेरै कति पागल बनायौ बेइमानी 

कसम त्यो हाँसोको म हुँ दिवानी 

सातै रङ्ग इन्द्रेणीको झैं जीन्दगानी

कसम त्यो हाँसोको म हुँ दिवानी 

हाइकु

नजुधाऊ आँखा 
ल्याउन मिल्दैन फेरी 
गएको परान

कविता

 आऊ फेरी मायाँ गरौँ

त्यो बेला 

तिमीलाई पनि

मेरो मायाँ लागेकै हुनुपर्छ 

नभए कसरी  " तिमी "

भन्नै छोडेर मेसेजमा 

 " तँ " लेख्यौ  त ?

तिमी बोल्दैनौ 

भेट्दैनौ, खोज्दैनौ 

मलाई 

लाग्छ चिनेकै छैन 

बोलेकै छैन,

म नहुनुको गुनासो छैन 

अभाव छैन मेरो 

म त यहि सोध्छु 

कसरी भुल्यौ हँ ?

परानको टुकुरी

मायाँको पोकी 

भन्थ्यौ हैन !

खै त तिम्रो परान 

खै त तिम्रो मायाँ ?

बाँची कि मरी 

सोध्न पनि त सोधेनौ 

म रिसाँउदा

गल्ति भएछ कि 

सम्म सोचेनौ 

पश्चाताप गरेनौ 

फकाएनौ पनि त ।

अनि ,

फेरी किन सम्झे झैं गर्छौ

मायाँ लागे झैं गर्छौ 

तिमीले "गुडनाइट"

भन्दैमा रात शुभ हुने भए ,

खै त यत्तिका दिन भनेनौ 

अँध्यारो मुख लाउँदैमा 

कसरी बुझ्नु दुखी छौ भनि ।

आखिरमा ,

मायाँको त महशुस हुँदो रहेछ

याद पनि त गर्दो रहेछौ

अनि के 

सधैं मैले भन्नु पर्ने 

आऊ न त मायाँ गर्छु भन 

फेरी त्यसै गरी,

आइ लव यु अन्ठानब्बे करोड 

हेहे ... आऊ फेरी मायाँ गरौँ  ।।