गजल 

साँझ पर्यो चुलोमा के झान्दै हौली आमा
नखाई पेट कसेर बान्दै हौली आमा

रुन्छ मन तिम्रो जस्तै रातै भरि मेरो
मारे मायाँ भनि दु:ख मान्दै हौली आमा

बुढा बाबा सम्झे गाँठो परिहाल्छ मुटु
रोगी शरीर कसरी धान्दै हौली आमा

आफ्नै सुर गरे भन्दै छोराछोरीले
आँशु पुछ्न साडी छेउ तान्दै हौली आमा

साँझ पर्यो चुलोमा के झान्दै हौली आमा
नखाई पेट कसेर बान्दै हौली आमा 

कविता

जिउने सँगै रहर उसको रहरै हुनेछ 

बुझन प्रभु म बिना त्यो त ठहरै हुनेछ 

फूलको थुंगा झैं गरि राख्छ उसले शिरमा 

को हुन्छ यस्तो जीवनै दिने दुख र पिरमा 

मान्छेको जुनी दुई नै दिनको लैजानु के छ र 

रुवाई मार्नु भन्दा त राम्रो बाँच्नु हँ'सार 

मागेछ उता यी हात यता दिन म सक्दिन 

जे भन्छौ मान्छु कसैको अरु हुन म सक्दिन 

खोसे लौ खोस यो मेरो प्राण म उसको संसार 

ऊ माथि धोका दिएर अन्त हुँदैन पियार 

कविता

बादलभित्र कहिले बाहिर 

लुकामारी खेलिरहँदी हो जून 

लाखौं तारा झिलमिल झिलमिल 

झिल्मिलाइरहँदा  त 

बाफ्रे !

त्यो मध्यरातमा 

त्यो सिङ्गै आकाश 

कति रमाइलो देखिँदो हो 

तिम्रो काखबाट हेर्दा ।

कविता

                                बिछोड रमाइलो छ 

अतित सम्झेर हाँस्न पाइन्छ

दुखाएर मन रुन पाइन्छ 

सम्झनामा हराउन पाइन्छ 

त्यसै कहाँ हुने हो र 

बिछोड रमाइलो । 

तिमी सोच्छौ

अब 

धर्ति नै उल्टिन्छ कि 

आकास खस्छ कि 

त्यस्तो कहाँ हुन्छ ?

छुट्टिनु भनेको 

झन् मायाँ गर्नु होइन भने 

तिमी पनि मुटु छामी हेर त । 

एउटा मीठो कल्पना हुन्छ 

सँगै भएको आभाष हुन्छ 

मिलनमा त्यो 

सम्भव होला नहोला 

मायाँ नै बराबर होला नहोला 

त्यसैले त बिछोड प्यारो छ

बिछोड रमाइलो छ । 

हाइकु

फुर्ला जस्तो भो 
अनि फेरी हरायो 
मेरो कविता

कविता

कति लेखियो 

कति बोलियो 

दुनियाँकै बारे 

अफसोच छ मलाई 

तिमीले दिएको मायाँको 

बर्णन मैले कहिल्यै गर्न सकिन ।

तिम्रो मायाँले 

मलाई चकित बनाउँछ 

दुइटा थोप्लो र ओ जस्तो 

अनि 

यति प्रफुल्लित 

म सक्दिन त्यसको पनि बर्णन गर्न ।

मेरो कमजोरी भने भन 

तिम्रो मायाँ 

म ब्यक्त गर्न सक्दिन 

सायद त्यहि भएर होला 

आज पनि 

तिमी देख्ने बित्तिकै 

झ्याप्पै अँगालो हालूँ 

जस्तो भएको छ ।

गजल

 

       भूल नगर 

                                             

बनावटी सुगन्धको फूल नछर

मलाई सम्झी धाउने भूल नगर 

आफ्नो भन्नै नमिल्ने हौ तिमी पराई

ज्यानै दिने कुराको कबुल नगर 

जानु छ अलग्गै बाटोमा तिमी पनि 

व्यर्थमा त्यो मन चुलबुल नगर 

बनावटी सुगन्धको फूल नछर

मलाई सम्झी धाउने भूल नगर