गजल

 

       भूल नगर 

                                             

बनावटी सुगन्धको फूल नछर

मलाई सम्झी धाउने भूल नगर 

आफ्नो भन्नै नमिल्ने हौ तिमी पराई

ज्यानै दिने कुराको कबुल नगर 

जानु छ अलग्गै बाटोमा तिमी पनि 

व्यर्थमा त्यो मन चुलबुल नगर 

बनावटी सुगन्धको फूल नछर

मलाई सम्झी धाउने भूल नगर 

हाइकु

सुर्ता नगर 

तिमी कवि बनौली 

म हूँला पागल 

कविता

सम्झिनु त यसरी पो                                   

    

मलाई थाहा छ ,

उसले मलाई सम्झिनुमा 

कुनै बाध्यता छैन 

न कि एक्लो भएर
अथवा,

 फुर्सद भएर ।

उसको सम्झाई 

सम्झेर मलाई 

यति रमाइलो हुन्छ 

कि मैले पनि
ऊ बाहेक

 सम्झिनै पर्ने केहि छैन ।

हिंड्दा हिंड्दै बाटोबाट 

कहिले मेसेज आँउछ 

सम्झेछु भनेर 

कहिले चिया पिंउदै 

काम गर्दा गर्दै कहिले 

अनि , 

कहिले गफ गर्दा गर्दै 

बीचैमा मिस यु भनेर 

कहिले मिस यु भन्ने मेसेज

 लेख्दा लेख्दै मिस्सेछु भनेर ।

मनै भित्र गुदगुदी लगाउने 

उसको सम्झाई

जब म सम्झन्छु 

ऊ मात्रै हुन्छ आँखामा ,

लाग्छ संसारमा 

ऊ बाहेक कोही छँदै छैन ।

गजल

        सपनाको मायाँ 

                                  

गरि छाड्ने चाहनाको मायाँ तिम्रो भन्दा 

मलाई मेरो सपनाको मायाँ तिम्रो भन्दा 

ईख ठूलो हुँदो रैछ सारा संसारमा 

दुखी यही भावनाको मायाँ तिम्रो भन्दा 

दुख्दा मुटु आँखामा आँशु नओभाँउदा  

गरेका ती कल्पनाको मायाँ तिम्रो भन्दा 

गरि छाड्ने चाहनाको मायाँ तिम्रो भन्दा

मलाई मेरो सपनाको मायाँ तिम्रो भन्दा 

हाइकु

सपना तिम्रो 

ऐंसेलुको फूलमा 

सुन साट्ने 

कविता

हावाको वेग के होला त्यस्तो आएथ्यो उडेर 

जान्छु नि छैन जान्न नि छैन गैगयो छोडेर 

कति हो कति गरेको जस्तो मायाँ नै पवित्र

सकिन बुझ्न रचेको रैछ नाटक बिचित्र

न चिनाजानी न देखादेख झुल्केको त्यो दिनै

भन ए पापी पठाथ्यो कसले बदला यो लिनै

सम्झिंदा मुटु भक्कानो फुट्छ उसैको यादमा 

नरोई दिन कटेको छैन रोएछु रातमा 

नराम्रो मैले गरेको भए परोस रून मै 

होइन भने हे दैब उहाँ रुवाऊ मेरो झैं 

गजल

खाली खाली जस्तो 

सबै मान्छेहरु झुटा झुटा जाली जाली जस्तो 

एउटै तिमी नहुँदा कति खाली खाली जस्तो

यति फिक्का र खल्लो भएको छ जीन्दगी यो

बिना टीका सजाइएको थाली थाली जस्तो 

बिष नै ओकले नि अमृत लाग्दो हो तिम्रो त 

पराइको मीठो बोलि पनि गाली गाली जस्तो

मरेछु कि जिउँदै छु थाहै हुन्न कहिलेकाहीँ

हाँगै भाँची छोडेको त्यो डाली डाली जस्तो 

सबै मान्छेहरु झुटा झुटा जाली जाली जस्तो

एउटै तिमी नहुँदा कति खाली खाली जस्तो